HIV op mijn 17de | Mijn geheime gevecht | Doe het veilig Suriname

Lees hier het verhaal van Amanda, ze geeft ons een kijkje in haar allerdiepste geheim. Ze wil niet alleen haarverhaal delen maar ze wil ook mensen waarschuwen. Iets onschuldigs kan jouw leven totaal verpesten!

Mijn Verhaal
Suriname – Ik ben Amanda, een meisje van 17 jaar, en ik deel mijn verhaal anoniem omdat het een groot geheim is. Niemand in mijn omgeving weet ervan, en ik ben bang om het te vertellen. Maar ik wil mijn ervaring delen, in de hoop dat het anderen waarschuwt en helpt. Ik heb HIV. En dat is de realiteit waar ik elke dag mee moet leven.
Een donkere periode
Soms sta ik op de rand van opgeven. Het enige wat mij tegenhoudt, is mijn moeder. Ze heeft me alleen opgevoed en zonder mij zou ze niemand meer hebben. Daarom heb ik besloten te vechten, niet alleen voor mezelf, maar ook voor haar. Ik ben nog jong, maar deze ziekte dwingt me om veel sneller volwassen te worden.
Hoe het begon

Het begon anderhalf jaar geleden, toen ik Marlon ontmoette, een knappe, populaire jongen uit mijn buurt. Hij was 20, ik pas 16. Hij was lief, zorgzaam en gaf me aandacht die ik nooit eerder had gekend. Na een paar maanden werden we intiem. Hij stelde voor om bescherming te gebruiken, maar ik zei dat het niet nodig was. Ik was naïef en dacht dat het mij niet zou overkomen. Hij leek perfect, gezond, een jongen waar iedereen naar opkeek.
Na vier maanden stelde hij plots voor dat ik mijn bloed moest laten testen. Hij zou namelijk "op een lange reis gaan". Kort daarna verbrak hij het contact. Ik was kapot. Toen ik maanden later hoorde dat hij was overleden, wist ik het. Marlon had AIDS, en ik had HIV.
Mijn geheim
Zijn moeder vroeg me zelfs of ik ooit met hem naar bed was geweest. Ik loog en zei nee. Niemand weet het, behalve ik. Zelfs zijn andere vriendin wist van niets – zij was zwanger toen hij stierf. Hij had ons beiden voor de gek gehouden. Nu leef ik met de gevolgen, terwijl ik naar de buitenwereld doe alsof er niets aan de hand is.

Mijn boodschap aan jou
Ik deel mijn verhaal niet om medelijden te krijgen, maar om anderen te waarschuwen. HIV discrimineert niet. Je kunt het niet "zien". Marlon zag er perfect uit, net als ik. Niemand zou denken dat ik ziek ben. Maar deze ziekte maakt geen onderscheid tussen arm of rijk, jong of oud, populair of niet.
Gebruik bescherming. Het is een kleine stap die je leven kan redden.
Wacht tot je er écht klaar voor bent. Seks is niet iets om mee te experimenteren omdat je denkt dat het erbij hoort.

 

Voor de toekomst
Ik hoop dat ik ooit de moed vind om mijn moeder en familie te vertellen wat er speelt. Misschien volgend jaar, als ik 18 ben. Tot die tijd werk ik eraan om mezelf te accepteren en zinloze boosheid en zelfhaat los te laten. Ik wil leven. En ik wil dat jij, die dit leest, leert van mijn fouten.

Doe het veilig, alsjeblieft
Laat je niet misleiden door uiterlijk of status. Bescherm jezelf altijd. Je verdient een toekomst zonder zorgen en spijt.

P.S. Laten we respectvol omgaan met dit verhaal. Als je niets opbouwends hebt te zeggen, houd je mening dan voor jezelf. Bedankt.